In de afgelopen decennia is onze maatschappij erg veranderd en dat is ook in de (voetbal)-sport en de beleving daarvan goed merkbaar. Zo is het aantal toeschouwers bij de wedstrijden van het 1e elftal van onze en vele andere amateurverenigingen veel kleiner dan vroeger, ook als er op een hoog niveau gespeeld wordt en er goede prestaties worden geleverd. Vaste supporters die in goede en slechte tijden hun favoriete club steunen zijn er helaas niet veel meer. En dat is erg jammer, want zij kunnen een elftal stimuleren en tot betere prestaties brengen. Ondanks dit toch enigszins treurige beeld is de VCV erg blij met haar vaste “harde kern” die wel altijd bij de wedstrijden van het 1e elftal aanwezig is. En op één van hen is onze club extra trots, nl. op Sander van de Wetering, een ex-Vlissinger die al jaren in het Zuid-Limburgse Vaals woont en desondanks geen thuis- en geen uitwedstrijd van de VCV mist. Wij vinden dit zo bijzonder dat we Sander hebben gevraagd om de achtergrond van zijn belangstelling voor de VCV eens op papier te zetten. Hieronder volgt zijn verhaal:
De laatste tijd is mij meerdere keren gevraagd om een stukje te schrijven voor de presentatiegids van VC Vlissingen voor het komende voetbalseizoen. Ik vroeg: waarom willen jullie dit? Het antwoord luidde: Wij als VC Vlissingen vinden het heel bijzonder dat iemand helemaal vanuit Vaals (Zuid-Limburg) komt om wedstrijden te komen bekijken van onze club, zowel thuis als uit. In eerste instantie wilde ik eigenlijk niet omdat ik vind dat dit meer iets is voor andere mensen/supporters/vrijwilligers die belangrijke bijdragen leveren aan deze club. Toen Willem (van der Hoofd) en daarna Ruud (Pennings) het mij opnieuw vroegen ging ik overstag en besloot ik dit stukje te schrijven.
Ik zal mijzelf aan u voorstellen. Mijn naam is Sander van de Wetering, ik ben 36 jaar en ben nu al zo’n 15 jaar met veel plezier woonachtig in het mooie Vaals. Maar u vraagt zich natuurlijk af 
wat de link is met de club VC Vlissingen. Ik heb 19 jaar in Vlissingen gewoond en als kleine jongen kwam ik al met mijn vader naar de wedstrijden van VC Vlissingen kijken, ook omdat wij vlak bij het voetbalcomplex van de club woonden. Ik kan me de selectie van toen nog redelijk herinneren, met spelers als John Jasperse, Christian Maas, Huib Meerman (speler-trainer), Ron van Dam, Renato Dijkstra en Rob Post. Mijn vader vertelde me veel over de periode dat de club betaald voetbal speelde en over de periode daarvóór. Vooral de KNVB-bekerwedstrijden tegen FC Den Bosch, Telstar en FC Den Haag waren favoriet (hij ging toen elke wedstrijd kijken). We gingen vaak kijken als er bijzondere tegenstanders kwamen, zoals Lierse SK met Stanley Menzo die daar keepte en kampioen werd met deze ploeg (in 1997) of de wedstrijd tegen VAE of tegen Feyenoord. We gingen ook naar de competitie-wedstrijden kijken (RCS, Middelburg Patrijzen, Axel en Terneuzen). Na onze verhuizing ben ik VC Vlissingen blijven volgen. Voor mij was de periode dat VC Vlissingen in de hoofdklasse speelde de mooiste tot nu toe, met wedstrijden die voor mij lekker dichtbij waren zoals EHC (Hoensbroek), SV Meerssen, Minor (Nuth), Chevremont (Kerkrade) en Groene Ster (Heerlerheide). Het maakte mij trots als ik zag dat het goed ging met VC Vlissingen met twee keer bijna promotie naar de toenmalige topklasse/derde divisie (wie weet hoe het dan was gelopen!!). Ik heb alle wedstrijdbeelden en de verslagen in mappen geordend, altijd leuk om te zien of te lezen. De zondag begon voor mij altijd vroeg, rond 10.00 uur ging ik rijden richting Vlissingen (zo’n 550 km op en neer) of naar de club waar ze moesten spelen.
Als ik op maandag met een vette glimlach op m’n gezicht op mijn werk kwam zeiden collega’s al: “Vlissingen heeft gewonnen!” Na een nederlaag legden ze soms de uitslag in de werkbak, maar zei ik toch dat ik trots was op VC Vlissingen. Pijnlijk was de degradatie naar de 1e klasse, twee jaar 
geleden. Maar toch met frisse moed er weer sportief tegenaan om het verloren terrein terug te winnen. Met veel nieuwe spelers en een nieuwe hoofdcoach begonnen ze daarna goed aan de voorbereiding van het seizoen. Spannende wedstrijden volgden tegen TAC ’90 met de 3-3 in de laatste minuut en de mooie overwinning tegen Spartaan ’20, maar ook de uitoverwinning tegen ROAC (0-1) was zeer spannend tot het einde. VC Vlissingen was op de goede weg, maar helaas gooide het verschrikkelijke corona-virus roet in het eten. ALS VC Vlissingen-supporter vind ik het jammer dat er geen zondagvoetbal meer is bij de club. Maar nu ga ik genieten van VC Vlissingen op zaterdag, een ploeg met een mix van veel talent en ervaren spelers van het voormalige zondagteam. Ik heb al genoten van wedstrijden van dit team met mooie uitslagen tot nu toe. De verwachtingen zijn hoog gespannen en met de steun van alle VC Vlissingen supporters en aanhangers kunnen en gaan we zeker de weg naar boven inslaan. Ik hoop dat ook de zondag-aanhang het zaterdagteam komt supporten want clubliefde kent geen niveau en dag van spelen. Ik hoop dat u allen zult genieten van de eerste thuiswedstrijd van VC Vlissingen tegen VV Cadzand, waarvoor ik de wedstrijdbal heb gesponsord. Ik hoop op een mooi en sportief seizoen. Ik wil mij ook richten tot de sponsoren die VC Vlissingen financieel steunen en hen bedanken. Ook wil ik mij nog richten tot alle vrijwilligers die hun steentje bijdragen aan VC Vlissingen en hen danken voor hun inzet. Zonder hen zou het niet allemaal mogelijk zijn wat er nu is. Mijn conclusie is: VC Vlissingen is een club die leeft, wie in Vlissingen kent de VCV niet? Kortom, VC Vlissingen is een club om van te houden!
Het bestuur van VC Vlissingen dankt Sander voor zijn prachtige verhaal en hoopt dat hij onze club nog lang zal steunen.